Hangimiz daha kimsesiz
Hüzne boğulmuş gecelerde
Sigaramın yalancı sıcağını çekip ciğerime
Buz kesmiş ayaklarıma kadar inmiş yalnızlık
Keşke anlatabilseydim sebebini
Nefessiz kalışlarımın
Ve sen konuştuğumuz dili hiç bilmeseydin
Gözlerin okumayı öğrenmeseydi
Köhne köşelerimin harflerini
Boşuna çabalamasaydın cevapsız bırakmaya
Gülünesi üç beş satırımı

Şimdi öyle uzak ki
Sen bile ulaşamazsın kelimelerime
İşte bu yüzden
Herkesin yalnızlığı kendine